Pierwsza wzmianka w dokumentach pisanych o Iłowie pochodzi z 1224r. Wówczas miejscowość ta nazywała się Gylau. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego wydany w 1882 r. podaje następujące informacje o miejscowości:

Dawniejsze miasteczko Iłów, położone śród lasów ciągnących się od Torunia pod Błonie, założone zostało w 1506 r. za przywilejem króla Aleksandra danym Feliksowi i Prokopowi Radzanowskim, dziedzicom wsi Iłów (Gylau); należało około r. 1607 do Adama Noskowskiego wojewody kujawskiego, wraz z obszerną okolicą. Następnie dobra te r. 1773 nabył August Dąbski kasztelan gostyński, a w r. 1783 przeszły na własność Adama Lasockiego kasztelana sochaczewskiego. W r. 1846 miasteczko Iłów z okolicą zakupiła administracya księstwa łowickiego i włączyła do dóbr tegoż księstwa. Starozakonni w Iłowie zamieszkują już od roku 1680. W r. 1750 otrzymali od biskupa Młodziejowskiego pozwolenia na budowę synagogi. Zajmują się oni handlem i rolnictwem.

Dane demograficzne z tegoż Słownika:

W 1827 r. było tu 76 domów i 663 mieszkańców, w 1861 r. liczono 24 domy (?) i 402 mieszkańców. Obecnie posiada 30 domów, 576 mieszkańców (445 żydów).

Cmentarz żydowski w Iłowie mógł powstać w połowie XVIII w. Znajduje się przy obecnej ul. Włada i ul. Wincentego Witosa. Zniszczony podczas II wojny światowej. Na jego terenie nie zachował się żaden nagrobek. Podczas wojny macewy posłużyły do utwardzanie chodników. Ich dalszy los nie jest znany.

Mapa szczegółowa Polski 1:25,000

Zdjęcia z dnia 21.07.2018 r.

Lokalizacja:

Pokaż Judaika na większej mapie